Կար — չկար մի ծույլ արև կար: Այս արևը այնքան ալարկոտ էր, որ ամպերի տակից նույնիսկ դուրս չէր գալիս: Նրա ծուլության պատճառով մարդիկ մնացել էին առանց արևի գեղեցիկ լուսավոր շողերի և ջերմության: Նույնիսկ ծառերն ու ծաղիկներն էին երազում արևին տեսնելու մասին: Սակայն ծույլ արևը ամբողջ օրը ալարում էր դուրս գալ: Եվ մի օր հանկարծ ամպերը որոշեցին պատժել արևին և հեռացան նրա դիմացից: Եվ երբ արևի շողերը տարածվեց երկրի վրա ամբողջ բնությունը փոխվեց լուսավորվեց և գեղեցկացավ: Ու այդ օրվանից արևը մոռացավ իր ծուլության մասին:
ն